कस्तो बिचित्रको बेला, आयो आज सबैतिर।
हुन थाले सबै कामआफ्नै ॲाखा अघिल्तिर।१।

मान्छे विवश छन् सप्पै, तमाशा मात्र हेर्दछन्।
देखे पनि नदेखे झैं, गर्दछन् मौन बस्तछन् ।२।

अपराधी प्रवृत्तिको, नै छ फूर्ती जताततै।
न्याय आफै लुकेको छ, देखिदैन कहीं कतै।३।

जंगली राज झैं आज, अवस्था छ समाजमा ।
मन्परी नै चलेको छ, अशान्ति छ जहॅा तहॅा।४।

बुद्धका देशमा क्रान्ति, सुन्दा अप्रिय लाग्दछ।
धर्म संस्कृति नै भष्म, भएमा दुःख लाग्दछ।५।

नव निर्माणको सट्टा, हुंदैछन् ध्वस्त संस्कृति।
भित्रिदैछन्  सधैं नौला,अपसंस्कृति विकृति।६।

न रह्यो  शिष्टता बॅाकी, न कतै अनुशासन।
न छ बन्धुत्वको भाषा, न कतै अभिवादन ।७।

आफ्नै समाजमा आफै, त्रस्त भै बस्नु पर्दछ।
कस्तो विडम्वना होला, जे पनि झेल्नु पर्दछ।८।

जो छन् रक्षक ऊ आफै, शरणार्थी सरी भए।
आफ्नै कारणले आफै, प्रवासी झैं हुंदै गए।९।

चारैतिर छ सन्त्रास, चारैतिर अनिश्चय।
चारैतिर छ सन्नाटा, चारैतिर छ संशय।१०।

जेभए पनि आशा छ, निस्कन्छ हल  हालको।
कालो बादलमा घेरा,हुन्छ नै शुभ्र चॅादीको।११।

डा. टेकराज पन्त
अस्टिन, अमेरिका